4.ay biterken

Bugün doktor kontrolüne gittik. Bu ziyaretin öncekilere göre belirgin bir farkı vardı: doktor amcayı yabancıladım; yüzüme bakıp gülen bir büyük, ama ben onu tanımıyorum ki...
Doktor amca tümüyle vücudumu kontrol etti, her yerimi yokladı, çok sıkıcı bir durumdu. Arada gülücük atsam da yüz verecek değilim kendisine.
Kilom 7540 gr, doktor amcam anne sütüyle bunu nasıl gerçekleştirdiğimizi anlamıyor; ne var ki, buna takım çalışması deniliyor! Her ay yeni bir persentile girmişim, bundan öteye gidecek yer kalmamış. Napayım canım, içtiğim süt yarıyor. Boyum da 65cm. İyiyim, iyiyim.
Annem 15 gün sonra işe başlayacağı için biberona geçmek için izin istedi; doktor amca istemese de vermek durumunda kaldı. Sonra da canımızı sıkan cümleyi sarfetti: sütünüz artık yetmez, yedek için mama alın. Annem de savunmaya geçti; "rezervlerimiz var, ayrıca her gün işte topladıklarımı ertesi gün vereceğim". Doktor amca da iyi dileklerini temenni etti. Allah, Allah; ne var ki bunda. Ama sonra güzel birşeyler söyledi. 1 ay sonra kontrole gelmeyeceğim!!! Hahaaa!!!
5. ayıma girince ek gıdaya başlayacakmışım. Annem bu konuda da isteksiz. Ben artık yeni şeyler tatmak istiyorum halbuki. Belki adım adım yaparız. Annem beni çok seviyor, ayrılmak istemiyor.
Dişlerim fena kaşınıyor; 1,5 ay önceki maceradan sonra ilk dişimin ne zaman patlayacağını merak ediyoruz. Doktorum havuç, elma gibi sert meyvelerle dişimi kaşıyabileceğimi söyledi: yummmyyy! Annem izin verirse ;)
Doktor amca sorularına devam etti: ellerimle birşeyler yakalıyor muyum... ellerimi önünde kavuşturuyor muyum; uzanıyor muyum; gülüyor muyum; ses çıkarıyor muyum; herşeyi ağzıma götürüyor muyum; tepkilerimi farklılaştırıyor muyum; üstümdekileri çekiştiriyor muyum gibi... hepsine evet evet evet. Gelişim testinden de geçtim!!!
Annem hemen sorusunu patlattı: geceleri beslenmeme gerek var mı? Amcam "çok beslemeye gerek yok, o açlıktan uyanmıyordur, keyfi alışkanlıktır" dedi. Nereden bilebilir ki? Bana sordular mı? Ben emmek istiyorum! Annem gönül rahatlığıyla 4 saatlik rutine geçmeyi aklına koymuş; uymaktan başka çarem mi var...
Ardından beklenen an geldi. İki bacağımdan aynı anda birer vuruşla aşılarım yapıldı; yaygarayı kopardım. Annem beni emzirdi, kucakladı; geçti tüm acılarım.
Babişkom benim aşılanmalarımla birebir ilgileniyor; keza hastanede yeni bir program yazdı, aşıları takip etmek için. Benim aşılarımı da kontrol amaçlı takip ediyor.
Rotavirus aşımı da gelecek hafta olacağım. Offf...