Uzun, ince bir yoldayım...

Lilypie Fourth Birthday tickers
Lilypie Maternity tickers

4 Aralık 2009 Cuma

Annem der ki: "Kötü" anne

Bugün moralim çok bozuk. Başarısızlık hissi tüm ruhumu sardı.

Gece her zamanki gibi aşkıma uyku öğününü verdim. Uykusunu bölmeden huzurla uyudu. Ben biraz da süt depoladım, Tracy okudum ve yine gece 1'de yattım. Tüm haftanın yorgunluğu ile zor bile dayandım. Sabah 4 buçukta uyandı bebişim ve ben şşş-pat ile uyutmaya çalıştım; olmadı. Yatağıma aldım. Ben uykuya girdim, kızımı hatırlamıyorum.

5 buçukta bir çığlıkla uyandık. Ne olduğunu anlamadık. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu bebeğim. Uyandırmak 5 dakikamızı aldı; hıçkırıklarının geçmesi ise daha uzun sürdü. Sarıldım, sımsıkı sarıldım; olmadı. Babası sardı onu; sustu, dinginleşti. Yatağımıza yine yatırdık. Emmek istedi. Ben yine uykuya teslim oldum.

Sabah baba kalktı yataktan. Ben uyumaya devam ettim. Hala uyuyorum. Kızım da uyuyor. Kızım uyanmış; ben uyuyorum. Ve olan oldu, kızımın canı yandı; canımdan can aldı...

Şu saate kadar her anı adım adım düşünüyorum: Kızımı 4 buçukta beslemiş olsaydım, 5 buçukta çığlık atarak uyanmayacaktı. Yatağıma almasaydım, canı yanmayacaktı. Bedenim uykuya teslim olsa da, beynim çalışmaya devam ediyordu: bilinçaltım uyku öğününden sonra süt depoladığım için sütüm olmayacağını düşündürerek sonraki öğünü atlamama neden oldu. Yatağıma aldığımda, hala beslemek aklımda yoktu. 1 saat sonraki uyanmasında da, farkında olmadan emzirdim; sabah hatırlamıyordum. Sabah ondan önce uyanmalıydım; zihnim berrak olmalıydı; onu korumalıydım. Hatta acaba çığlıklarına ben mi neden oldum; ona zarar mı verdim, onu bile hatırlamıyorum.

Ben hiç böyle olmadım! Hiç böyle ilgisiz, dikkatsiz kalmadım. Kızımı hiç aç bırakmadım. Bana ne oldu böyle?!

Bugün kötü anneyim. Kızım, babası; sizden çok özür dilerim.

2 yorum:

Tarkanın Annesi dedi ki...

Ya aslında tüm yazdıkların benim başıma gelseydi bende emin ol aynı düşünürdüm ama madolyonun öbür yüzüne bakıncada en nihayetinde insanız ve herşeyi mükemmel yapamıyoruz arada kaçırdıklarımız oluyor bunları çok kafaya takınca aslında daha da büyüyorlar ve o hataları yineliyoruz belki dahada büyüklerini o yüzden bence çok üzerinde durmayarak ve birdahaki sefere daha dikkat ederek bu durumu atlatabiliriz. Ben öyle yapıyorum ama ders oluyor bana bunlar birdahaki sefere daha dikkat ediyorum.

The Little Miss dedi ki...

I’m new here to your blog and wanted to “pop” in to say hi! : )
If you would like come check out my blog and enter my current giveaway at littlemissheirlooms.blogspot.com
I hope you decided to follow me because I try to bring my readers a new and AMAZING giveaway every Monday!
Xo
Priscila
f